خدایا آسمان آبی ترین حس مرا با خود به یغما برد

شبش تاریک و روزش سرد

تمام عمر ابری باد

دلم تنگ است

خدای لحظهایم اشک می ریزد

غمی پیدای پنهان در من عاصیست

و آن درد است

و آن درد است و آن درد است

گمان در خویشتن تا هست باید سوخت

دلم تنگ است

رها

 

نوشته شده در شنبه 90/7/16ساعت 10:56 عصر توسط MAN. نظرات ( ) |